Μέλπω Μερλιέ
Αθήνα, 1948
σσ. 56
Το Μουσικό λαογραφικό αρχείο που ιδρύθηκε το 1930 δεν είχε στο πρόγραμμά του την περισυλλογή της μικρασιατικής λαογραφίας. Σύμφωνα με την αποστολή του Αρχείου, συνάζαμε τα δημοτικά τραγούδια και γενικά τη μουσική. Είχα βάλει σκοπό μου να μαζέψω κυρίως τραγούδια των προσφύγων της Θράκης και της Μικρασίας, εφήμερα καθώς είναι, ξεριζωμένα από την πάτρια γη. Μαζί με τα τραγούδια συνάζαμε τις πληροφορίες εκείνες και το λαογραφικό υλικό που μας χρειάζουνταν για να πλαισιώσωμε τα τραγούδια μας. Στην έρευνα μας αυτή, προ πάντων όσο απομακρυνόμαστε από τα δυτικά παράλια, η Μικρασία μας αποκαλύπτουνταν σα χώρα εντελώς ανεξερεύνητη. Πόσα χωριά ελληνικά, που ούτε και τα ονόματά τους ήτανε γνωστά και που για πάντα θα σβήνανε στην εθνική συνείδηση. Όσο άγνωστη ήταν η προαιώνια αυτή χώρα του ελληνισμού, τόσο μας ξάφνιαζε με την ποικιλία και τον πλούτο του υλικού που ανάβρυζε σαν από αστείρευτη πηγή. Στα 1933 η μικρασιατική λαογραφία είχε γίνει ένας κλάδος του Αρχείου, ισότιμος με το μουσικό.
Από το πρόλογο της Μέλπως Μερλιέ
